Μια ηρωίδα μυθιστορήματος, τι ανάγκη έχει το fake profile;
Η πύλη της Αφεντούλας, της ηρωίδας του βιβλίου της Μάρω Δούκα, είναι το διαδίκτυο. Από το facebook, το δημοφιλέστερο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, εισέρχεται στον κόσμο των άλλων, γνωστών και αγνώστων. Αλλά φτιάχνει και την δική της ψηφιακή περσόνα, τον εαυτό της όπως θα ήθελε να τον βλέπουν οι άλλοι.
[Κείμενο: Μενέλαος Αριστόπουλος. Από το τέταρτο τεύχος του You May Say…]
Η ηρωίδα μουρμουρίζει τις σκέψεις και την ιστορία της σε έναν αριστοτεχνικά φτιαγμένο ασταμάτητο μονόλογο, που πότε φέρνει σε κωμωδία και πότε σε τραγωδία. Κατασκοπεύει τους άλλους μέσα από το fake profile της και βγάζει υπαινικτικά τα απωθημένα της μέσα από το λογαριασμό που διατηρεί με το πραγματικό της όνομα. Γράφει τους πόνους και τις χαρές της, αγωνιά για το αν πήρε καρδούλα ή ένα καλό σχόλιο το post της.
Όσα papers κι αν γράφτηκαν για τη συγκρότηση της ταυτότητας στον ψηφιακό κόσμο, όσες αναφορές κι αν έγιναν στον συμβολισμό των avatars, την ψευδωνυμία, την ανωνυμία και την ψυχολογία του διαδικτύου, δεν πιάνουν τόπο μπροστά σε αυτό το μυθιστόρημα. Κι αυτό γιατί οι επιστημονικές αναφορές και τα συγγράμματα είναι εξ ορισμού διορισμένα να εξηγήσουν βάσει της βιβλιογραφίας, να καταγράφουν και να συγκρίνουν βάσει των μετρήσιμων δεδομένων, χάνοντας αναγκαστικά τον βαθύτερο ειρμό και την πολυπλοκότητα που έχουν οι κρυφοί κανόνες, αυτοί που σέρνουν στην πραγματικότητα τις σκέψεις και τις ζωές των ανθρώπων.
Ελληνίδα, Αθηναία με τα όλα της, η ηρωίδα του βιβλίου, μικροαστή με τα απωθημένα της, ταλαιπωρημένη από την οικογένειά της, ταλαιπωρεί πλέον τη δική της οικογένεια. Εγκλωβισμένη σε όσα θα ήθελε να κάνει στη ζωή της και δεν τα έκανε, ίσως και απελευθερωμένη λιγάκι που δε χρειάστηκε να πάρει μεγάλες αποφάσεις, ή που τις πήρε άθελά της μέσω της απραξίας της. Επάγγελμα οικιακά, αρχόντισσα του νεροχύτη, πότε ελεύθερη μεσ’ τους τέσσερις τοίχους της κουζίνας της, πότε πολιορκημένη από «τα μεγάλα» πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα που συμβαίνουν γύρω της.
Περισσότερο σαν να την παρέσυρε το ρεύμα του ποταμού της ζωής και ξύπνησε ηλικιωμένη να μετράει όσα θα μπορούσε να έχει κάνει κι όσα λίγα έκανε.
Μέσα απ τις ανασφάλειες και τους θεατρινισμούς της, τις δεύτερες σκέψεις της και την αναποφασιστικότητά της, ξεπροβάλει η σύγχρονη Ελλάδα: ανθρώπινη και ζεστή, αδιάφορη και «δε βαριέσαι αδερφέ», πονεμένη βαθιά και με την επίγνωση ότι «η ζωή είναι μικρή». Η προσωπική ιστορία της, μια μικρή ψηφίδα που συνθέτει και αυτή «τη μεγάλη εικόνα». Κι όλα συμπιέζονται καθώς βγαίνουν στο φως του διαδικτυακού ιστού, τη μεγάλη σύγχρονη πλατεία του χωριού.
Διαβάστε το βιβλίο, είναι γραμμένο με τη μαστοριά και την επιμονή του τεχνίτη που επί 40 χρόνια σκαλίζει την πέτρα για να της δώσει σχήμα. Είναι εκτός των άλλων και μια επιβεβαίωση ότι ο ψηφιακός κόσμος αδυνατεί να τα πει όλα. Και θα επιστρέφουμε πάντα στον χάρτινο… αν θέλουμε να συνεννοηθούμε σαν άνθρωποι.
*Ενώ βρισκόμασταν στο τυπογραφείο ανακοινώθηκε ότι απονεμήθηκε στη συγγραφέα το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το έτος 2019 “για τη συνολική της προσφορά στα Γράμματα”.
Δείτε εδώ που θα βρείτε την έντυπη έκδοση του You May Say… και εδώ πως θα γίνεται συνδρομητής του περιοδικού.
Τα μέλη του You May Say… Club μπορούν να αγοράσουν το βιβλίο με έκπτωση από τα συνεργαζόμενα βιβλιοπωλεία.
